Acep N’ola Benim Halim, Acep Benim Bu Halim — YUNUS EMRE
Acep Benim Bu Halim
Acep bu benim canım, azat ola mı ya Rab
Yoksa yedi Tamu’da yana kala mı ya RabAcep bu benim halim, yer altında ahvalim
Varıp yatacak yerim, akrep dola mı ya RabCan hulkuma geldikte, Azrail’i gördükte
Ya canımı aldıkta, asan ola mı ya RabDar oldu bana düzler, gice ile gündüzler
Dünyaya bakan gözler, didar göre mi ya RabAllah olucak Kadı, bizden ola mı razı
Görüp Habib’in bizi, şef’i ola mı ya RabYunus kabre vardıkta, Münker Nekir geldikte
Bize sual ettikte, dilim döne mi ya Rab
Acep N’ola Benim Halim
Bir korku düştü canıma, acep n’ola benim halim
Derman olmaz ise bana, acep n’ola benim halim
Canım tenimden üzüle, gitmek yararı düzüle
Bu suret nakşı bozula, acep n’ola benim halim
Dünya donların soyucak, yuyucu tenim yuyucak
İletip kabre koyucak, acep n’ola benim halim
Eller gidip ben kalıcak, sinde yalnız olucak
Münkerle Nekir gelicek, acep n’ola benim halim
Ne ayak tuta, ne elim, ne aklım kala, ne bilim
Cevap vermez ise dilim, acep n’ola benim halim
Mezardan duru gelicek, hak terazi kurulacak
Amelimiz görülecek, acep n’ola benim halim
Miskin Yunus eydür sözü, kan yaş ile dolu gözü
Dergahına tutar yüzü, acep n’ola benim halim
