ALAVERE -CAN BONOMO
Yine o günlerden biriydi
Oturmuş iki sevgiliBoşa kürek çekiyorduk; acelemiz var gibi
Alaca karanlık, verece nihilist bir önyargı,
Ve galiba ufak bir dozda kara sevda bulmuştuk çıkınlarımızda
Hayat diyorduk:
Ne kadar alıngan oluyor,
Biraz mizah ve başkaldırı yakalarsa okul çantalarımızda
O günlerden biriydi
Hatta hava da griydi
Makyavelist bir aşkın akşamüstü çarpıklığında;
Odamızda etmiştik kahvaltımızı;
Hatırlıyorum;
Çünkü o an çarşaflarımız kızarmış ekmek ve tütün kokuyordu
Biz hızla yol alıyorduk durmadan ama yol bizi almıyordu
O günlerden biriydi,
Romantizmimizin manyelinde, dalavereci kâşifler at koşturuyordu
Alengirli kitapların, agnostik düşünürleri inek sütü içerken;
Bizim aşkımızın subliminal mesajları, onları esrara itiyordu
O günlerden biriydi.
Cuma’ydı.
saat 4.
Aylardan Nisan.
Gittin sen ve ben anladım ki;Vardığı yerde değil, durduğu yerde yaşlanıyor insan.
