Yavaş Gel, Sevgili(M)-14.Bölüm

Bir zamanlar çok sevmiştim Ömer’i. Bakışlarında, dokunduğu her şeyde, aldığı nefeste dahi sevilecek bir ayrıntı bulmayı başarırdım. Çekip gittiği o akşam üstü bile kalbimi avutacak bahaneler bulabilmiştim. O haftayı yatak odasından çıkmadan, ara sıra boş midemin gürültülü sesini bastıracak kadar yemek alabilmek için mutfağa uğrayarak geçirmiştim. Cenin pozisyonunda kıvrılarak yattığım yatakta döktüğüm gözyaşlarının haddi hesabı yoktu.

Ağlamaktan içim katılana, gururum ezilene, geri dönmeyeceğini aptal kalbime ispatlayana kadar tam tamına altı gün geçti. Valizlerimi toplamam ise sadece yarım saat sürmüştü.

Bir kadın kolaylıkla terk edemiyordu evim dediği yeri. Erkek tek bir sözle evi terk edebilirken kadın dediğin mahlukat zorlu evrelerden geçerek, tüm ihtimallerin üstünü çize çize gitme kararı alabiliyordu.

Bir kadın plan yapmadan kolayca ilişkisini bitirebilecek kadar güçsüz değildir. Konuşmak ister, sorunlardan kaçma acizliğini göstermez. Velhasıl biten ilişkilerimde dahi kendi tarafıma düşen yanlışların üstünden geçen biri olmama rağmen, Ömer’in ruh hali tam bir paradokstu.

Durumun kısa özeti şu;

Bir yanımda saniyeler önce neredeyse öpüşmek üzere olduğum yalancı patronum, diğer tarafta kapının eşiğinde kızgın haliyle köpürmek üzere olan aç parantez (beni terk edip yıllar sonra dönen) kapa parantez Ömer duruyordu.

Devamı için https://www.wattpad.com/703877082-al-takke-ver-k%C3%BClah-yava%C5%9F-gel-sevgili-m-14-b%C3%B6l%C3%BCm tıklayarak okuyun :)