Üşüyorum — Muhsin Yazıcıoğlu

Muhsin Yazıcıoğlu’nun Mamak Cezaevin’de yedi yıl tutukluğu kaldığı sürede yazdığı Üşüyorum adlı şiiri, cezanın 5 yılını hücrede geçirdiği anları anlatıyor. Özgürlüğe olan özlemi, hapishanenin soğuk duvarları arasında can çekişirken şu satırlar dökülüyor kaleminden…

Bir coşku var içimde bu gün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum…

MUHSİN YAZICIOĞLU